W I E L I C Z K A M O I M M I A S T E M, G Ó R N I K M O I M Ż Y C I E M
* * *
H I S T O R I A
Początki Klubu Sportowego Górnik Wieliczka sięgają roku 1946, kiedy to zaczęły pojawiać się pomysły, aby stworzyć organizację sportową, zrzeszającą głównie pracowników wielickiej Żupy Solnej oraz ich rodziny. W 1947, podczas zebrań związku zawodowego górników pojawiają się pierwsze decyzje dotyczące utworzenia klubu sportowego działającego przy kopalni soli i mającego swoja siedzibę w świetlicy zakładowej, mieszczącej się w nadszybiu Szybu Ignacego Paderewskiego, gdzie dotychczas spotykali się pracownicy górniczego zakładu.
Za oficjalną datę powołania do życia nowego klubu uznaje się dzień 10 sierpnia 1947 roku. Nowa organizacja sportowa w Wieliczce przyjęła nazwę Górniczy Związkowy Klub Sportowy Wieliczka. Pierwszym Prezesem został Józef Kaszowski, a w skład Zarządu weszli m. in.: Marian Wiśniowski, Zygmunt Gawron, Włodzimierz Gościński, Zygmunt Szypuła. Kierownikami poszczególnych sekcji byli: Antoni Wójtowicz (piłka nożna), Józef Stachura (zastępca kierownika piłki nożnej), Zygmunt Szypuła (piłka ręczna), Zdzisław Węglarski (lekkoatletyka), Zygmunt Gawron (tenis stołowy), Andrzej Masłowiec (szachy).
Pierwszą siedzibą klubu była wspomniana wcześniej świetlica zakładowa. Przez kilkadziesiąt lat działalności adres górniczego klubu kilkukrotnie się zmieniał. W latach pięćdziesiątych przeprowadzki następowały do pomieszczeń w Zamku Żupnym, sali kinowej nadszybia Szybu Mikołaja Daniłowicza oraz do nadszybia Szybu Górsko. W 1961 roku za siedzibę obrano nadszybie Szybu Regis, noszącego w tamtym czasie imię Stefana Okrzei.
Pod tym adresem Górnik funkcjonował aż do lat dziewięćdziesiątych, kiedy to w związku z powolnym przywracaniem ruchu turystycznego w Szybie Regis, szyb poddano przebudowie, a Górnik wyprowadził się do pawilonów w Parku Kingi.
W latach późniejszych, kolejnymi siedzibami były pomieszczenia po dawnym basenie kąpielowym, a następnie pawilon na kortach tenisowych w Parku Adama Mickiewicza.
Przez siedemdziesiąt lat swojej działalności wielicki klub kilkukrotnie zmieniał swoją nazwę. W styczniu 1952 roku, GZKS Wieliczka zmieniono na Koło Sportowe Górnik Wieliczka. Nazwa ta utrzymała się do listopada 1955 roku, kiedy to w związku z przeniesieniem wielickiej kopalni z resortu górnictwa do ministerstwa ds. chemii klub przyjął miano Koło Sportowe Unia Wieliczka.
W marcu 1957 roku, przyjęto używaną do dziś nazwę Klub Sportowy Górnik Wieliczka.
Od samego początku działalności klubu istnieje sekcja piłki nożnej. W 1947 roku powstały również sekcje: lekkoatletyczna, tenisa stołowego, koszykówki mężczyzn. Rok później działały kolejne sekcje: koszykówki kobiet, siatkówki i piłki ręcznej mężczyzn.
Lata pięćdziesiąte przyniosły powiększenie klubu o kolejne sekcje: szachową, gimnastyczną, kolarską, zapasów, hokeja, narciarską, bilardową, motorową, bokserska. W połowie lat sześćdziesiątych powstała sekcja brydżowa.
W 1970 roku przejęto od Wieliczanki, tenis ziemny.
Większość z sekcji działających na początku historii klubu, ze względów na brak funduszy, odpowiednich obiektów, sprzętu, chętnych do uprawiania danej dyscypliny i ostatecznie braku dobrych wyników nie przetrwało próby czasu i zostało rozwiązanych.
Do lat 90-tych XX wieku przetrwały tylko sekcje piłki nożnej, koszykówki kobiet i mężczyzn, tenisa stołowego i tenisa ziemnego.
W 1991 roku, dzięki Władysławowi Ćwierzowi nastąpiła reaktywacja sekcji bokserskiej, której opiekunem Pan Władysław pozostaje do dnia dzisiejszego.
XXI-wszy wiek przyniósł zamknięcie sekcji koszykówki zarówno męskiej, jak i kobiecej oraz tenisa ziemnego.
W 2014 roku w klubie pojawiła się sekcja piłki nożnej kobiet i wraz z piłką nożną mężczyzn, boksem i tenisem stołowym mężczyzn tworzą sportowe oblicze Górnika.
W pierwszych latach swojego istnienia, klub nie posiadał własnych obiektów sportowych. Siedzibą była świetlica zakładowa w nadszybiu Szybu I. Paderewskiego, gdzie swoje rozgrywki prowadzili szachiści i tenisiści stołowi. Pozostałe sekcje musiały korzystać z gościnności drugiego wielickiego klubu – Wieliczanki.
We wrześniu 1949 roku, dzięki pracom społecznym i determinacji ówczesnych działaczy i sportowców, w Parku Kingi, w okolicach nasypu kolejowego powstało boisko do gry w siatkówkę i koszykówkę, gdzie te dwie sekcje mogły przeprowadzać treningi i swoje rozgrywki.
W tym samym roku z inicjatywy: Józefa Kaszowskiego, Zygmunta Szypuły, Zdzisława Węglarskiego, Józefa Nawrota i Zygmunta Gawrona rozpoczęto niwelację terenu pod nowy stadion. Miał on się znajdować w miejscu, gdzie podczas II Wojny Światowej istniał hitlerowski obóz koncentracyjny przeznaczony dla Żydów przymusowo pracujących w wielickiej kopalni.
Budowa stadionu trwała 11 lat.
W 1952 roku działacze górniczego klubu, chcąc powiększyć bazę sportową klubu podjęli decyzję o budowie basenu kąpielowego. Chciano wybudować basen kryty, lecz ostatecznie zapadła decyzja o budowie pływalni otwartej.
W 1955 roku rozpoczęły się prace budowlane, zakończone w 1958 roku. W kolejnych latach basen był kilkukrotnie remontowany, a pod koniec lat siedemdziesiątych został on zadaszony. Na początku XXI wieku basen został zamknięty, a w jego miejscu utworzono halę sportową, która służyła m.in. sportowcom Górnika po ich przenosinach z hali w nadszybiu modernizowanego Szybu Regis.
Wspomniana hala w Regisie, dzięki staraniom ówczesnego Prezesa, Władysława Makówki powstała z końcem lat pięćdziesiątych w pomieszczeniach maszyny wyciągowej szybu. Kompleksowa przebudowa budynku, zlokalizowanego w centrum Wieliczki doprowadziła do powstania sali do gier z trybuną na około 200 miejsc siedzących, tzw. sali górnej, gdzie znaleźli swoje miejsce m.in. tenisiści stołowi oraz bokserzy oraz pełnego zaplecza sanitarnego, biurowego, szatni i mieszkań.
Po przejęciu od lokalnego rywala – Wieliczanki sekcji tenisowej, zaplecze sportowe Górnika powiększyło w 1970 roku się o korty tenisowe w Parku Adama Mickiewicza.
W swej historii wielicki klub może poszczycić się również posiadaniem skoczni narciarskiej na wzgórzu Pod Baranem, lodowiska na którym grano w hokej, a także kilku domków kempingowych w Kirach koło Zakopanego, które były bazą noclegową dla sportowców podczas ich pobytu na obozach treningowych.
Przez 70 lat istnienia klubu, z Górnikiem związane były dziesiątki osób, pełniących w nim najróżniejsze funkcje. Nie sposób wymienić wszystkich zasłużonych, ale bez wątpienia do najbardziej aktywnych należy zaliczyć: Władysława Makówkę, Mariana Czyżowskiego, Adama Wierciaka, Stanisława Windaka, Antoniego Pucię, Czesława Paska, Mieczysława Piątkiewicza, Zdzisława Kozubskiego, Józefa Nawrota, Adama Madeja,Władysława Serafina, Józefa Korczaka, Józefa Nowaka, Władysława Szczerczaka, Jana Iskrę, Klemensa Woźniaka, Antoniego Selesa, Józefa Kaszowskiego, Henrykę Kozłowską, Wojciecha Faruzela, Staniława Batko, Władysława Ćwierza, Jacka Grzywacza, Zofię Ślęczkę, Zbigniewa Zarębskiego, Andrzeja Kaczówkę, Jerzego Kucharczyka, Zdzisława Węglarskiego, Bogusława Konopkę, Wiesława Janusa, Andrzeja Kurka, Dariusza Zawiślana, Tadeusza Polichta, Krzysztofa Szotta.
W swojej długiej historii, wielicki klub doczekał się kilku znanych szerszej publiczności wychowanków. To z Wieliczki, przez drużynę Wisły Kraków na światowe stadiony wypłynął Adam Musiał, w Cracovii z powodzeniem występował Adam Koczwara, wychowankiem trenera Władysława Ćwierza jest Artur Szpilka, a na wielickich kortach trenowały i reprezentowały barwy górniczego klubu siostry Agnieszka i Urszula Radwańskie. Bokserskie rękawice w Górniku zakładali również Grzegorz Bohosiewicz, późniejszy pięściarz krakowskiej Wisły, Mateusz Kostecki, trenujący obecnie w WKS Desant Kraków. Sporym talentem wśród tenisistek stołowych była wielokrotna medalistka – Małgorzata Nodzyńska.
Sportowcy Klubu Sportowego Górnik Wieliczka wielokrotnie wracali z imprez rangi mistrzowskiej z wywalczonymi medalami. Nie stało by się tak, gdyby nie grono wspaniałych trenerów i nauczycieli, do których bez wątpienia zaliczyć można Henrykę Kozłowską i Jacka Grzywacza, którzy poświęcili się bez końca koszykówce, Władysława Ćwierza od lat zajmującego się trenowaniem młodych adeptów boksu, Karola Demczuka, wychowawcę wielu pokoleń piłkarzy, Władysława Szczerczaka, dzięki zapałowi i pracy którego Górnik święcił tryumfy na tenisowych kortach, Janusza Staszczyka, opiekuna tenisistów stołowych.
Teraźniejszość w Górniku, to działalność, boksu oraz piłki nożnej mężczyzn.
Klub cały czas pracuje z młodzieżą, na którą w przyszłości z pewnością będzie stawiał, chcąc choćby nawiązać do bardzo udanego okresu w piłce nożnej, kiedy z powodzeniem Górnik rywalizował w III i II lidze piłkarskiej.
W sekcji bokserskiej spod ręki niezmordowanego trenera Ćwierza co jakiś czas wyłania się młody talent, a w tenisie stołowym, poprzez utworzenie szkółki dla dzieci postawiono również na młodość.
Niestety nie ma już koszykówki, którą wielicki klub słynął przez lata. Być może uda się ją kiedyś przywrócić do klubowych struktur.
Tekst Jakub Dębowski, 2017r.
KLUB SPORTOWY GÓRNIK WIELICZKA
BARWY: zielono-czarno-żółte
ROK ZAŁOŻENIA: 1947
ADRES: ul.Daniłowicza 6, 32-020 Wieliczka
KONTAKT:
gornikwieliczka@gmail.com
sekretariat.gornikwieliczka@gmail.com
NIP: PL6831005397REGON: 350841027
KRS: 0000200771
TEL: 605-512-855
SEKRETARIAT: 577-333-018
Sekretariat czynny:
poniedziałek 16:00-19:00
środa 9:00-15:00
Sekcja BOKS trener Piotr Szczurek
tel: 602-730-633
PREZES : Piotr Klimczyk
WICEPREZES: Tomasz Broniowski